Yazı yazılan defterin büyüklüğü acılarımızla aynı orantıdaydı. Defter büyüdükcemi acılar büyürdü. Yoksa büyüyen acılarımızla beraber mi büyütüyorduk defteri ? Peki nasıl büyürdü içimizdeki acı ? Kim neden büyütürdü, yoksa büyüyen acıyla birlikte küçülür müydü ? Acının devamlı oluşu muydu canımızı yakan şiddeti mi ? Yanıcı bir madde miydi can yakıcı mı ? Yada her ikiside mi ? Gitmek mi acıtırdı canı, kalmak mı ? Hayaller midir insanın canını alan korkular mı ? Acı mı daha samimidir ruhumuza mutluluk mu ? Acı da mutluluk gibi paylaştıkcamı büyürdü, içeride kaldıkça mı ? Hissedemediği duyguları yazmak mı acı verirdi insana hissettiklerini yaşayamamak mı ? Yaşamak mı acı verirdi insana, yaşarken ölmek mi ? 

Yada henüz ölümün ne demek olduğunu bilmeden "ölecek gibiyim" demek mi ?