12 Mutluluğa giden yol, acıdan geçiyormuş canım kalbim. Ayakta kalmayı öğrenmek için dizlerinin kanamasını göze almalı insan ve sevmeyi öğrenmek için her seferinde bir kez daha sevilmeyeceğini bilerek yaşamalı. Şimdi şükürler olsun ki; mutluluklarımın kıymetini hüzünlerim sayesinde anladım ve yalnızlığımın değerine şükretmeyide kalabalıklarım öğretti bana. Dün ağlatan şeyler, bugün hiçbir şey hissettirmiyor artık. Yani kendime geldim. Mesela gözümde küçülen insanlar kadar büyüdüğümü ve değmeyen insanlar için ağladığım her saniyede yanaklarımdan tut kirpiklerimin bile bana kırıldığını anladım. Artık gülmeyi hakettiğim zamanlarda ağlatıldığımı hatırlayıp gülüyorum. Yanlış insanların bende bıraktığı her izden özür diliyorum. Gökyüzü artık daha mavi, İYİLEŞİYORUM...