5 Ölmeliydim sanırım.  O korkuluklarına çıktığım vapurun en üst katından adalara doğru atlamalıydım. Artık yüzebildiğim kadar. Ben o banktan inerken yanlış yapmışım. Şimdi daha da iyi anlıyorum. İnsan ölmesi gerekiyorsa ölmeli. Tıpkı gitmesi gerektiğinde, kalkan ilk otobüse hedef gözetmeksizin binip gitmesi gibi bir gerçek bu da. Çünkü insan bir kere gitmeyince ya da ödemeyince, tekrar aynı şeyi yapacak cesarete sahip olamıyor. Yazık... Gerçekten ne güzel demiş schopenhauer, "insan ziyan olmak için yaratılmıştır."

Neyse, velhasıl kelam, böyle devam edecek. Yüzlerce kitabın üstüne, binlercesi okunacak; kalan kırk küsür il ve yüzlerce ülke gezilecek; ikinci üniversite, yüksek lisans derken kültürlenilecek, belki bir köpek... Bir de moda'da deniz kenarı bir ev, ya da kütük bir dağ evi. Tek kişilik bir düzen hayalim...

Belki biraz dindirir gelecek yaşantımda kurmak istediğim huzur ortamı.

Bu arada; neredeyse çeyrek asırlık hayatımın, benim, benliğimin, ruhumun, zihnimin böylesine lime lime oluşunda emeği geçen herkesin "......"