7 Böyle bir bankta oturalım, ben senin denize benzeyen gözlerine bakarken sen birden gül. Sonra ben sorayım, "Niye güldün öyle?" diye. Sen tekrar gül. Biliyor musun, benim küçükken yetmiş ikili bir pastel boya takımım vardı ama hiçbiri senin gözlerindeki maviyi oluşturamaz. Söylesene, neden bu kadar güzelsin. Sorularımla yoruyor muyum seni yoksa?
Sen bir şey söyleme, bir kez daha gül çünkü ben bilirim ki insanın gözleri sevmediğine böyle güzel gülmez. Sen hep gül, ben bir bankta otururken yanımdaki seni gelecekteki hayallerime taşıyabilirim. Sen taşınma ama benden, sadece gül çünkü sen gülersen bütün maviler utanır ve ben seni en baştan severim.