3 İç güzellik dış güzellik olayına noktayı koyucam millet, toplanın anlatıyorum. :)

Şimdi ben bir insanı sevmeyi bir şiiri sevmeye benzetirim. Her insan gibi her şiir de farklıdır birbirinden. Bazısının okunuşunu seversin, kelimelerinin uyumunu, ses ahengini seversin.

Bazıları okurken hiçbir tat vermez insana ama anlamaya kalkarsan anlamını çok seversin. Bazı şiirler vardır sırf kafiye olsun diye anlamından ödün verilmiştir. Okuduğunda güzeldir ama okudukça sıkılırsın onlardan. O alışkanlık artık ilk günkü okuyuşun tadını vermez. Monoton gelir. Okumayı bırakırsın artık.

Ama anlamı güzel olan şiirleri her okuduğunda tatmin olursun. Her karşılaştığında manidar gelir sana. Belki çok sevmezsin ama hep seversin. Sende hep bir yeri vardır o şiirlerin. Onları kaybetmek istemezsin. Saklamak istersin. Unutmak istemezsin hatırlamak istersin.

İnsanlarda böyledir işte. Kimisinin dışını seversin güzel geldiği için. Ama güzellik geçici değil sıkıcıdır. Daha güzelini gördüğünde vazgeçersin. Kimisinin de içini seversin. Daha iyisini bulsan bile o yeterlidir senin için. Hem daha iyisini aramazsın. Bir ömür yeter sana…

İç güzelliğe bakarım diyenler dış güzelliğe hiç bakmıyor değiller elbet. Ama şekilci değiller en azından. Çok güzeli aramıyorlar kendilerine hoş gelenle yetiniyorlar. Bir de şekilci insanlar var ki yanıma yakışsın yeter havasındalar. Nasıl bir hüsranda olduklarını bilmiyorlar :/