5 Baba sende bigün anlıyacaksın bizim iyi çocuklar olduğumuzu!
Baba... Biriktirdiğim acılarımı satırlara döküyorum. Bir sigara, bir parça kağıt, bir de kalem eşlik ediyo geceye. Bilirsin, içime kapanığım. Ne duygularımı belli edebiliyorum, ne acılarımı. Bende yazıyorum baba... Sanki, o anları yaşıyormuş gibi hissedip içim acıya acıya yazıyorum. Gözlerimden akan göz yaşlarının tek noktası bu kağıtlar, bir tek onlar anlıyor beni. Ağlamada demiyorlar, hiç konuşmuyorlar benimle. Ben konuşuyorum bu kağıtlarla. İçim acıyor baba, anlatamıyorum kimseye baba...
Anlatsam da anlamıyorlar ki...
Sende anlamadın hiç bi zaman değilmi baba? Anlasaydın olurmuydu böyle?
Söyleseneee, konuşsanaa, neden susuyorsun baba? Neden birşey söylemiyorsun bana baba?! Ben kötü bir evlatmıyım? Kötü bir dostmuyum?
Yoksa kötü bir sevgilimiyim baba?
Neden durmuyor kimse yanımda?!
Başta sen... Bıraktın beni, aydın bir köşeye değersiz bir eşya gibi. Sonra "dost" dediklerim baba... Arkamdan vurdular beni... hakkettimmi? Söylesene baba...
Sonra birde sevdiğim insan.
Sevmedi baba. Sıkılıp ta çekip giden sen gibi sanki...
Şuan sana öyle ihtiyacım varki.
Belki de sevdiğim insanın da sevdiği bir başkası var. Mevzu derin baba...
Omuzun da ağlıyabilirmiyim babacım?
Teselli edermisin? "O kaybetti sen,kendini üzme dermisin" baba?(
Siz iyi çocuklarsınız dermisin baba.(
Eski günler de olduğu gibi göğsünde uyutup avuturmusun beni baba.(
Hani gitmiyecektin hep beraber olacaktık hiç ayrılmıyacaktık baba?(😫😢😫