12 Dalından düşen yaprak gibi savruldum hayatından. Şimdi içimde kök salan sevgisinin altında her gün daha çok eziliyorum. Elindeki hazinenin anahtarını kaybeden biri gibiyim. Ne bir adım gidebiliyorum ne de silebiliyorum içimden. Adı hasret, adı gurbet oldu bu eziyetin. Kalbime nefes aldırmıyor bazen, sığamıyorum dünyaya… Yolunu şaşırmış seyyah gibi ne yana dönsem onun yokluğuna çarpıyorum..
Kısacık zamanda bana öğrettiği şeyler hayatımın her anında yolumu aydınlatan ışık oldu. Kendimi o deryadan mahrum bıraktığım için aynalara bakasım gelmiyor. İnsan kaç yaşında yaşlanır, onu kaybettiğim günden beri her gün bir yıl daha yaşlanıyorum. Her gün biraz daha ölüyor hislerim..
İşte sırrımın hükmü bu ben ölsem de ona yazdıklarım ömür boyu yaşasın istiyorum.. Belki ahirete kalmıştır vuslatın muştusu..