8 Biliyor musun bazen seni unutmuş gibi yapıyorum, hiç sevmemiş hiç özlememiş gibi davranıyorum. Sanki hiç tanımamış gibi yaşıyorum. Sonra aklıma geliyor, bana "seni seviyorum", "seni hiç bırakmayacağım" deyişin aklıma geliyor; darmadağın oluyorum. Yeniden deniyorum, yeniden kendimi kandırıyorum, bu seferde gülüşün geliyor aklıma, bütün ezberim bozuluyor. Sokaklara atıyorum kendimi, kalabalıklara karışıyorum. Kitaplar okuyor, bir ders gibi çalışıyorum seni unutmayı. Sonra o seni unutmaya çalıştığım kalabalıklarda herkesi sana benzetiyor, sokaklarda seni arıyorum.
Ne olurdu bana bir kere inansaydın, bir kere baksaydın. Yalandan da olsa, seviyormuş gibi yapsaydın? Senin için çarpan bu yorgun yüreğimi bir kere hissetseydin, beni bir kere anlamaya çalışsaydın? Sahi, hiç düşündün mü yokluğunda ne yaparım, sensiz nasıl yaşarım diye?
Dur ben söyliyim sana, içten içe çürüyorum şimdi, içten içe eriyorum. Unutmuş gibi yapıyor, kendi kendimi avutuyorum. Yeniden mutlu olacam mı, yeni baştan bir başkasını sevebilecekmiyim diye soruyorum kendime. Aşkı sorguluyorum yeni baştan, gerçekten yalanmıymış, gerçekten yokmuymuş diye. Hep mi hüsranla biter, hiç mi mutlusu yokmuş diye. Sonra anlıyorum, ne yapsam olmayacağını anlıyorum, çünkü insan ezberindekini unutmazmış, unutamıyorum bende seni.