Mevsimlerden gece yarısıydı.
Bir adam bekliyordu tükenmişliğin kıyısında.
Yüzüne gözüne bulamıştı bir kadının kırıkları.
Sakalında kadının yağmurları kuruduğundan beri,
Adam sakalını hiç kesmedi.
Ve bir kadın vardı,
Kırıklarını aldırsa bile geçmiyordu kırgınlığı.
Sonra kadın saçını kesti.
Adam sakalını.