11 Özlemenin altın kuralı, ayrıldığınız andan itibaren artarak kendini göstermesidir. Yeniden görüşmek durumu varsa, güzel hissiyat ve heyecan duruma ayak uydurur. Kötü kısma geçelim. Özlemeye başlamak ve bir daha görmeyecek olmanın kesinliği durumu ikiye katlar. Ağrı kalbin üst kısmından başlar ve genişleyerek artar. "Artık o yok" gerçeği sert bir yumruk gibi karına iner. Onu hatırlatan anılar, fotoğraflar, sesler şarkılar durumu daha da zorlaştırır.Kabulleniş başlar. Bu kabullenişin güzel yanı, zirve yapan o özlemek duygusunun ibresi yavaş yavaş düşer.Daha az akla gelmeye başlar, ona özel eşyalara karşı daha vurdumduymaz olursunuz. Sizinle olmadığı her an nerede neler yapabileceği ihtimalindeki kötü her düşünce sizi ondan biraz daha uzaklaştırır. Bu periyotta içip aramak eylemi artık yapılmamaya, eski mesajlarını okumak davranışı tekrar etmemeye başlar. Bu süreç sizi güçlendirir. Güzel olan sonra gelir. Bir zamanlar hayallerinizin tek kahramanından sizi o halde ve biçimde bıraktığı için nefret etmeye başlarsınız. Özlemek azalır, azalır, azalır..Asla unutmayacağınız tek şey sizden aldıkları olacaktır.Onları geri alamazsınız,çöpe de atamazsınız. Kalbinizdeki kesik onun size armağanıdır.Ne zaman bir şarkı çalsa kutuyu yeniden açarsınız..Sonra yavaşça,bir başkasının geride bıraktığı olmaktan çıkarsınız.. Merhaba..
11 Bazen diyorum ki "Boş ver, oldu bitti. Her şey geride kaldı..." Sonra bir bakıyorum olmuş ama bitmemiş... Geride değil, kursağımda kalmış her şey...
11 Sen benim ne denli yaralı olduğumu bilemezsin, geceleri niye uykusuzlar diyarında dolandığımı bilemezsin, unutulmaz unutamıyor insan ama geçiyor alışıyor insan, tam geçti geçecek iyileşti iyileşecek dediğin zamanlarda yarayı tamamen saracak bir el arıyor insan buldum bu kez gerçekten buldum yaralarımı sarıp sarmalayacak insanı dediğin an ne mi ? Oluyor birde bakıyorsun ki yaranın tam ortasına saplamış bıçağı, sende mi ? Sende mi? Onlardansın demekten başka birşey gelmiyor elinden sonra ardına bakmadan uzaklara gitmeye başlıyor insan uzaklaşıyor herşeyden herkesten yeni bir mesken arıyor gittiği diyârlarda yalandan gülmeye başlıyor sahte kahkahalara boğuluyor insan ve sonra da bir bakıyor ki onun için bir felsefe bir yaşam biçimi olmuş kendine bir kalkan haline getirmiş işte ben bu yüzden uykusuzum çünkü vicdanım rahatsız çünkü anlatamıyorum bunu kendime işte bu yüzden uykusuzum işte bu yüzden yanlızım...
