11 Başladı
Yine işte
Yağmurlar
Islak sokaklarda
Yalnız
İnsanlar.........

13 Hayat bir köşe kapmaca, 
Köşeni bir kaptırda gör, 
Düşene dost olur sanma, 
Yolunu bir şaşırda gör, 
Ne dost kalır ne sevgili, 
Deli olur insan deli, 
Uzanmaz bir dostun eli, 
Huzurunu kaçırda gör, 
Yanıp yanıp kül olursun, 
Terkedilen sen olusun, 
Tek başına ul olursun, 
Bu dünyada yanılda gör. 

13 zamanın silemediği çok fazla şey var

12 Seversin söylersin karşılık alamaz üzülür oturursun yerine :(( bi daha da kimseyi sevmek yok kimseden hoşlanmak yok kimseye bakmak yok...
(Bir anonim bayandan alıntı)

11 Gecenin sessizliğinde
Zamansız esen rüzgar gibi
Ruhun ruhuma eşlik ederken
Yüreğimin en tenhasında
Aşkınla coştuğum
Sevdasına yandığımsın

11 Güzelliğin on para etmez şu bendeki aşk olmasa.
                                (Aşık veysel)
Saygı ve rahmetle... 

15 Hangimiz demedik “yeni bir sayfa açalım”, hangimiz kurmadı bu cümleyi ayna karşısında kendisine? Neydi bu karalanan, yazılıp çizilen onca sayfa. Ne içindi, kimin içindi? Yazıp çizip, bir hiç uğruna atılan onca sayfalar tükenmek üzere. Zamanı dolmuş artık her şeyin. Defterin yaprakları azalmış, belki de bitmiş. Kalemin ucu yazmaz olmuş, tükenmiş. Yazıp çizdiklerini silecek bir silgin olmadı hiç, olmayacakta. Kimisinin söylediği tek bir söz; tüm çizdiklerini değiştirmiş, kimisinin ise hayatı boyunca söyleyeceği sözleri toplasan, çizdiklerin kadar etmezmiş. Ve şanslı olan insanlar, “tek bir sözü” ile tüm çizdiklerini değiştirebilen insanlardır. Ya sen? Onca söylediklerin, yazıp çizdiklerin ne oldu? Dememiş miydin “bu sefer farklı olacak” diye kendine. Ne farkı vardı diğerlerinden, belki kağıdın farklıydı ama onu çizen yine sendin. Çabaladığın her şey boş, bunu artık anla. Hiçbir zaman “yeni bir sayfa” diye bir şey olmayacak senin için, hepsi aynı defterin sayfası. Unut artık bunu, kabullen.Peki ya ne yapmalı; kalemi kırıp atmalı, defteri mi yırtmalı? Onunda zamanı gelecek ama şu an değil. Her şeyin bir zamanı var. Ne demişler; “Her defter bir gün yırtılmayı tadacaktır.” Kimisi başarır, vaktinden önce defterini yırtar. Karalanan onca sayfa, çizilen onca eskiz. Hepsi boşa. Sen hiçbir zaman, hayal ettiğin şeyi kağıda dökemedin. Hiçbir zaman, zihninde canlandırıp, kusursuzlaştırdığın şeyi çizemedin. Neyse, olur böyle şeyler. Haydi kendini teselli et, yeni bir sayfa açacağım de. Ancak böyle avut kendini. Çık yeniden ayna karşısına. Son sözlerini sarf et artık. Sayfan bitti, kalemin yazmıyor. Sürekli aradığın silginin aslında hiç olmadığını yeni anladın. Ne kaldı söylenecek? Nerede o hayal ettiklerin? Hepsi, defterinle birlikte gömülecek. Az kaldı, belki de gelmiş vakti. Haydi, dön bir bak “yeni bir sayfa” diye açtığın tüm şeylere. Aslında hepsi yırtıp attığın eskizler. Hiçbiri tamamlanmamış bir portre, gerçekleşmemiş hayaller

11 Hayaller ertelendi
Umutlar yine yarına devretti.

9 Ah bu şansızlık
Ah bu şansızlık
Nereye kadar devam edecek bu şansızlık..
Hayat ne zaman gülecek bu masum yüzümüze bu masum kaderimize
Ne zaman.ne zaman
Öyle bir doluyum ki ne yapacağımı şaşırdım
Tuttuğum dallar çok mu çürüktü anlamadım
Öyle bir kirginimki öyle bir kırginim özelliklede bingöl sana
Bana soracaksın ey bingöl ben ne yaptım diye
Yaptın işte yapacağıni daha yaptın işte.....
Gözlerimdeki yaşları bir mendil kurutamadi
Ne yaptın be bingöl bir gün bizede gül be artık
Öyle bir gül ki yer yerinden oynasın
Inşallah sanada bir gün elveda deme zamanı gelir
Sorarım ey size
Bu şansızlık nereye kadar devam edecek??

9 Hangi pencereden güneşe baksam
Bakışların geçiyor
Bir deli poyraz olup esiyorsun
Şarkı gibi
Şiir gibi
Yüreğimin ta içine..