1 ben beni bıraktığın yerde, bıraktığın aci ile kendime dahi kaybediyorken, sen yaşamayı nasil başarıyorsun onca günahına rağmen.? savaşıyorum kendimle, yaşadıklarım ile, atlatmaya uğraşıyorum ama nafile. o kadar ağır ki, taşıması zor ki kaldırmayıp her an pes edebilirim. çünkü o kadar bıktım, yorgunum, bitkinim ve taşıyamıyorum. düşüncelerim bile bana ait değilmiş gibi, ağır ve yaralı. gülüşüm bile sahte, gözyaşım firari, o kadar bitti, tükendi çareyi firarda buldu. belki birine bile olsa anlatmayı başarırsam atlatırım gibi. ama ya sonrası, bunla yaşayabilecek kadar gücüm kalır mı.? bakabilir miyim ki eskisi gibi.? hayalim olur mu yine yeniden, kurar mıyım o düşleri sahiden.? hayatımı çalman ile biten geleceğimi, umutlarımı, hayallerimi, gülüşlerimi sahiden geri alabilecek miyim.? sessizce derinden, kendime itiraf edemediğim, yuzlesemedigim kabusum ile nezaman vedalaşırim ki.? yüzleşirsem, göze alırsam sen bu savaştan sağ çıkar mısın.? yine yeniden şuan hiç bir şey olmamış gibi devam ettirdiğin hayat burnundan gelmeyecek mi.? gözümü kararttığım gün, yüzleştiğim gün, ayaklandığım an, senin sonun, felaketin.! aydınlığım, ödeyeceğim bedellerin ardından belki yalnızlığa, belki de dibin dibini gormeye gebe belki de kimbilir işte. insan, insan olamayınca, her şeyi reva ve hak görüyor kendinde. kendi için, kendi aydınlığı uğruna, ışığını çalıp seni karanlığa en karanlığa mahkum edip, esaretine goz yumuyor bile bile hemde. suçlu olsam belki bir nevi de olsa hak verebilirdim.! gülüşüme dahi goz dikti ne dersin *Ahmet Bey* bende sana sebep olayım mi.? ister misin yada göze alır mısın esaretini, reva gördüklerini, sira sana gelsin mi ödeselim mi artık seninle.? ne dersin hazır mısın buna.? ayağa kalkabilirim, yürüye de bilirim, sana mal olup ve sen bunu kaldıracak mısın, bedel ödemeye gücün yetecek mi dediğin gibi.? senin gibi olabilirim ve senin gibi olmadan kazanamam.!