0 “neyse”
dedim içimden. Neyse geçer, elbet geçer. Geçecek, geçmek zorunda. Geçmezse nasıl yaşarım bunca acıyla? Diyorum her seferinde kendime bu içimdeki boşluğu kim dolduracak? Kimseyi istemiyordum, gerçekten istemiyordum. Beni deli gibi her akşam ağlatan adamı istiyordum. Canımı yakan adamı, beni öldüren adamı, ama bazen seven adamı her gün öldürdün ama bir gün sevdin ya beni. Unuttum öldürdüğün günleri. İnan ki unuttum. Tek bildiğim tek hatırladığım beni sevdiğin o gündü. Gerisi kabus zaten. Bi rüya da değildim ama kabus oldu bana yaşattığın acılar. Uyanamadığım bir rüyaya soktun beni. Çıkamıyorum çıkmama izin vermiyorsun. Ne seni sevmeme izin veriyorsun ne de vazgeçmeme. Ne yapacağımı bilmeden sadece bekliyorum ne beklediğimi bile bilmiyorum.
Bana öleceğim gün yaklaşıyor hissediyorum dedi ben hâlâ
Beni öldürmeni mi bekliyorum beni sevmeni mi?