0 1.5 yıldır seviyorum deliler gibi. Canını ver deseydi verirdim. Bir dakika bile düşünmezdim ama o beni görmek bile istemediğini söyledi. Ama ben vazgeçemedim. İlk defa birine aşık olmuştum çünkü ve her gittiğimde o benden biraz daha gitti. Başkasını hayatıma almak istedim. Beceremedim. Kimseyi kullanamazdım onu unutmak için. Onu unutmadan başkasıyla konuşamazdım. Kimseyle oynayamazdım çünkü ama onu unutamıyorumda. Aklımdan çıkmıyordu. O ne yaptı biliyor musunuz? Üzerime iftira attı. İsmimi kötüledi ve arkadaşlarımda hep beni sattı. Onun yanında beni kötülediler ama o şunu bilmiyor. Galiba beni ona kötüleyenler onu da bana kötülediler. Yani insanlar hep iki yönlü oynadı. Benim zoruma en çok giden şey beni kabul etmemesi değil, arkadaş dediklerimin beni arkamdan vurması. Sevdiğim dediğim kızın üzerime iftira atması, adımı kötületmesi oldu. Ama bütün bunlara rağmen ben unutamıyorum. Vazgeçtim ama aklımdan çıkaramadım. O gelse bile ben gitmem ona. Yaşananların üstüne ancak unutamıyorum her gece aklıma geliyor. Öyle güzel gözleri öyle güzel gülümsemesi vardı ki aşık olmamak elde değildi ama dışı istediği kadar güzel olsun içi o kadar pisliğe girmişken. Çok sevdim bana senin beni gerçekten sevdiğini biliyorum ama olmaz derken başkalarına asla bana yakışmayacak şeyleri yapmışımcasına konuşmasına anlam veremiyorum ve benim hakkımda konuşmaya başladığı zamanlarda bana soranlara defteri kapandı. Konusu açılmasın dediğim zamanlardı herkes vazgeçtiğimi anladığı zamanlarda üzerime iftiralar attı. Ne yapmaya çalışıyor anlayamıyorum. Acaba egosunu mu tatmin etmeye çalışıyor ne yapmaya çalışıyor bilmiyorum ve en garibi de bütün bunlara rağmen nefret edemiyorum. Sizlere soruyorum neden insanlara iyi davranınca saf sanıyorlar. Ama o saf sanılan iyi niyetli insanlar hepsinin ne olduğunu biliyor bir gün hepinizin karşısına çıkıp böyle demediniz mi derse ne yapacaksınız ne diyeceksiniz yalanlarınızı ikiyüzlülüğünüzü nasıl saklayacaksınız. Hepiniz iyi niyeti kullanmaya çalıştınız ama artık iyi niyetli olmayacağım herkesin hatasını yüzüne vuracağım toplum içinde küçük düşüreceğim çünkü şunu anladım insanlar bunları hakediyor. İnsanlar namert ve gün gelir devran döner. Kimsenin yaptığı yanına kalmaz. Bunu iyi bilin yuva yıkanın oluşabilecek bir yuvaya mani olanın yuvası olmaz. Vakit hesap verme vakti. Merak etmeyin intikamım çok güzel olacak. Hepiniz mutlu ben mutsuz oldum ya, bana bunca acıyı yaşattınız ya, yanınıza kâr mı kalacak sanıyorsunuz?  Yanılıyorsunuz. Gün geldi devran döndü. Sizin yaptıklarınız asla yanınıza kâr kalmıyacak. Dost dediklerin vurursa arkandan şaşırma kardeşim. Çünkü insanoğluna güven olmaz. Hepsi arkadan vurmaya hazır varlıklardırlar. İşlerine gelsin çıkarları olsun yeter.