0 Sessizce acıyor içim ne bağıra biliyorum ne de sövebiliyorum yaşadığım onca şeye rağmen bu acı daha ağır basıyor. Nasıl inandım kadım bu oyunlara ben bu kadar küçsüzken birde niye bunu ekledim omuzlarıma bilmiyorum geçmiyor alışamıyorum atlatmıyorum güvenemiyorum kimseye tiksiniyorum herseyden .kulağımda hep aynı çınlama gözümün önünde hep aynı sahne ne sevmeme izin veriyor ne benden gidenlere üzülmeme terk edilmenin acısını bile yaşayamıyorum üzülemiyorum onun gidişine bazen aklıma bile gelmiyor o yaşadığım acıdan dolayı ya o sesler geçmiyor bitmiyor işte gitmek te çözüm olmadı çünkü o karanlık her şehre çöküyor ve ben o karanlıkta boğuluyorum.