0 ey sol yanım... sen benim güneşimdin... ufacık bir şeyi bu kadar büyütmeye ne gerek vardı? Ne gerek vardı benim güneşimi söndürmene, umutlarımı öldürmeye, nefretle bakıyor şimdi gözlerim taa ki 2 gün önceye kadar aşkla bakarken... emin ol o bakışların her geçen gün aklımda yer ediyor kalbimi delip geçiyor çok seviyorum diyen sen ve ölümüne seven ben.... bu muydu aşkımızın hakkı biz ki herkes tarafından beğenilen kıskanılandık... biz bir bütündük her şeyimizle sonu bu olmamalıydı... gidersen eğer bir düşün bu adamın halini ya her gün ölür ya da bir seferde ölür kurtulur... ama illaki ölür. artık her sabah günaydın diyecek biri olmadığı için, onu bu kadar sahiplenecek biri olmadığı için, onu koruyan biri olmadığı için, ona bu kadar değer veren biri olmadığı için onun güneşi söndüğü için...Ben artık vazgectim senden vede senle kurtuğum hayallerden selametleY.K...
SEVMEYİN ASLA...