0 O kadar doluyum ki ama ağlayamıyorum sinirlenmiyorum boş boş karşıdaki duvara bakıyorum. Bingölde okumaya gelince herşey güzel olur sanıyordum. Kardeş bildiğim dostlarım sırtımdan vurdu önce tüm okula rezil ettiler beni etkisini atlatamadım kaç kere hastanelik oldum sırf üzüntüden. Sonra biriyle tanıştım o kadar güzel sözler söylediki bana beni mutlu eder korur kollar sandım amacı farklıymış bunu hissedince uzaklaştım o kadar üzüldüm ki çünkü çok farklı düşünmüştüm beni seviyor sandım. Aylar geçti aradan kimseye bir daha güvenmem sandım biri çıktı karşıma inandırdı beni kendine sevildiğimi hissettim o kadar el üstünde tuttu ki beni aşık oldum hayatımda ilk kez. Ama 1 ay bile geçmedi değiştiğini farkettim yazmıyor bile umursamıyor. Bugün öğrendim ki beni aldatıyormuş. Çok üzgünüm hiç yüzüm gülmedi o kadar kötüyüm ki dayanamıyorum artık. Kime güvenmeye kalksambeni buna pişman etti. Elimi uzattığım herkes parmaklarımı kırdı :(