1 Çocuktum. Annem babam tartışır aylarca konuşmazlardı. Hissederdim. Hissetmek ne kelime! Zaten pek âlâ yansıtırlardı. Şimdi büyüdük kendi yuvamızı kuracak yaşa geldik. Onların boşanma söylemlerini dinlemeye devam ediyoruz. Kendilerine hayırları yok, başkalarının derdine koşup durdular. Onların derdiyle dertlendiler. Bizi de üzdüler. Hep eksiktim. Eksik kalmaya devam ediyorum. Ne onlardan sevgi gördüm. Ne de sevdiğini umduğum insanlardan. Bir evde anne baba birbirini sevmeyince o çocuklar yarım kalır. Mutlu olamaz. Hayat boyu olamaz. Şimdi evlenmek bir yana dursun, tek hedefim başımı alıp gitmek. Tek başıma yaşamak. Kimseden sevgi dilenmeden. Sorsanız kim hatalı diye, ikisi de. Onların şikayetlerini dinlemekten de yoruldum. İki günlük dünyayı kendine de başkalarına da cehennem etme çabası nedendir sorarım sizlere ? Bunaldım. Ağlasam belki geçerdi. Ama ruhsuz bir bedene dönmüşüm ben. Duygularımı dahi kaybetmişim. Düşmüşüz bir hiçlik çukuruna. Ne elimizden tutan var ne bir damla su veren. Varsa yoksa başkalarının sıkıntısı. Hakkınızı helal edin buraya yazıp zamanınızdan yediğim için. Konuşunca olmuyor, susunca hiç olmuyor. Buraya yazmak istedim.
anonim_bay
0
Hiç değil Aşk çukuruna atarsan kendini o zaman huzur bulabilirsin
falankes
0
O çukurda şimdiye kadar huzur bulamadım daha çok bedbaht olur insan.
anonim_bay
0
Ben 28 yıldır senin dinlediğin burada bahsettiğin şeyleri dinliyorum ailemden emin ol değişen hicbir şey olmadı bu saatten sonra da hiçbir şey olmaz bence bu duruma alışmaya çalış.. onlar alışkanlık haline getirmiş o yüzden bu gibi önemli konuları bu kadar rahat dile getirebiliyorlar😉
falankes
0
Ben artık dinlemek istemediğim için çekip gitmeyi yeğliyorum, tek başına daha huzurlu olur insan. Çocukluktan bu yana bu korkuyla büyüttüler.
freyja
0
Bunu okuduğumda gerçekten içime dokunan bir şeyler olmuştu ama kimse ailesini seçemiyor. Benim annem kaç yıldır hasta son iki yıldır kansere yakalandı ve ondan ziyade ayrı ayrı sıkıntılar, bitmeyen sorunlar vs.. yine de şükretmek gerek. Ben mesela hiç hatırlamıyorum bir gün annemle çarşıya çıkıp gezdiğimi çünkü gözümü açtığımdan beri annem hep hastaydı. Hep insanlara özendim, arkadaşlarım anneleriyle kol kola çarşı da gezerken benim içim hep acıdı çünkü ben sadece annemin hep acı çektiği günleri gördüm. Yaşım daha 20 ama o kadar şey yaşadım ki bu hayatta hiçbir zaman yaşıtlarım gibi olmadım her zaman bir adım önde yaşadım hayatı ve şu an herkesten yorgunu da benim ailede..
falankes
1
Bak işte kimisi hastalıktan eksik kalıyor. Kimisi de olmayan derdine dert ekliyor. Rabbim sabır versin sana da bana da. Ben sadece her şey yolundayken Rabbim sağlık sıhhat vermişken neden mutsuz olup bizi de mutsuz ediyorlar. Ben onlar ne zaman ayrılacaklar korkusuyla büyüdüm hep. Şimdi çekip gitmek tek yol gibi geliyor. Bazılarımız erken büyümek zorunda kalıyor. O kadar iyi anlıyorum ki seni.
