0 Bugün 27 Ağustos yani benim doğum günüm ve bazı şeyleri dile getirmeden uyursam vicdanım rahat etmez.

Her gün bir kez dışarı çıktım, kırık bir bulutla yürüdüm, her gün bir insana bakıp, yüzümü yere eğdim. Her gün bir gazeteye boş gözlerle baktım. Her gün birileri konuştu, onları dinliyor gibi yaptım. Her gün bir kez "neredeyim" diye sordum kendime. Her gün bir kuzey kışı indi içime. Her gün karşımda duran fotoğraflara baktım. Bir kez öfkelendim her gün bir kez sordum kendime neden bu kadar umarsızım diye. Her gün adalet ve zalimlik üzerine düşündüm. Belki de her şey. Her gün bir barbar, bir medeni ile gezdim sokaklarda. Minareleri her gün sabaha ezan sesleriyle ben açtım. Her gün bir perdeyi aralamaya çalıştım. Her gün hiçbir şeyi anlamadığımı düşündüm, her gün her şeyi anladığımı düşündüm. Güvercinleri yolculadım. Her gün, günlere dayanamadığımı düşündüm. Kitapları alt alta dergileri kıvırarak yan yana dizdim. Ne idüğü belirsiz yerler benimle yürüdü. Gördüğüm her "cümle" bana bir bıçak gibi battı, anlamadım. Her gün bir taş parçası söktüm içimden. Her gün uyku beni koynuna alsın diye yalvardım. Her gün, gün bitiyor gece bitmiyor dedim. Her gün işlerin beni avutmadığını gördüm. Ayrılık günlerini sonradan niçin sisli bir perde gibi hatırlarız diye sordum. Öfkeni unutma dedim kendime her gün, unutursan düşersin dedim. Her gün en az bir saati ayakta durmaya, dimdik durmaya ayırdım. Her gün ömür sözcüğünü bir kez kalbimden geçirdim. Her gün ömür sözcüğü kömür gibi tınladı içimde.Her şey değişiyor. ölümler bile değişiyor. yaşamak kendi başına kaldığı ölçüde bizi var etmeyi sürdürüyor. kararlığımız değişmiyor. buna yönelik yaşıyor ve sürdürüyoruz. yaşamak böyledir çünkü. gerçek büyüdükçe Önlem azalıyor. Önem değil.

Dipnot
Eğerki bir dilek hakkım vqrsa bir daha bu günün olmamasını diliyorum mumlarada üfkeyin bi zahmet mecalim yok.