0 Yaşıyorum şimdi..
Ben mi?
Ben omuzlarına çıkıp gözlerine atladım senin.
Gözlerinden bir kez daha, yüreğine atladım.
Yüreğinde bir ismin tam ortasına çakılınca,
Belime bağladığım saçların,
Tekrar omuzlarına günah diye koydu beni..
Ağlamaya o zaman başladım,
Dudağımı ısırmayı o gün öğrendim.
Bir iki saç telimin beyazladığını o gün gördüm.
Sen gittin,
Sus ma.
Şırıltıların aklımı deliyor..
Tanrı,
Taptığım, inandığım tanrı,
Herşeyin yaratıcısı tanrı,
O gün bu gündür,
Var edemedi seni tanrı, korkuyorum..
Yokluğundan..
Kime dokunsam ellerim kanadı.
Hangi kadını çıplak görsem,
Tırnaklarım koptu yatağından..
Ve altındaki kanı gizli ırmak diye keşfettim.
Omuzlarımı silkeledim tırnaklarıma,
Günahlarıma yosunlar sürdüm,
Irmaklara atladım intihar eylemi diye,
Kan pıhtılarına çakıldım, düşünüyorum..
Aşk yüzünden cezalandırılmaktan yoruldum.
İdam et beni.
Sesimi kıs, ne olur sesimi kıs.
Ses tellerimi birbirine bağlamaktan yoruldum.
Bütün avcıların dikkatini çektiği bir güvercin olmaktan,
Ve gökyüzünde ölü taklidi yapmaktan,
Seni kanatlarımın altında saklamaktan yoruldum..
Yoruluyorum..
Derin derin nefes alsam yaşamak için,
Ciğerlerime ölüm doluşuyor.
Derin nefesler çeksem,
Olmadık yerlerde, olmadık kadınlara aşık oluyorum,
Her gün intihar ediyor,
Her akşam gözlerini seyrediyor,
Kendimi saklandığım yerden çıkarıp,
Gözlerine gömüyorum..
Bana bir şeyler yap,
Ölüyorum..
Öyle kalabalık hayal ediyorum ki cenaze törenlerimi,
Yere iğne atsan.
Gelir yüreğime saplanır.
Sen mi?
Sen hem kalabalıksın, hem yalnızlık..
Takunya giyecek herkes sen ölürsen.
Ve eskisi gibi,
Sessiz olmayacak gidişin… Not:Aşağıdan yukarıya da okuyabilirsin…”