0 Var gücümle direnirken hüznün en koyu sarısına,
Dalından sürgün edilmiš bir yaprak oldum. Yerinden yurdundan edilmišcesine , koparırcasına işte,
Umud yeşilinden hüzün sarısına bir yoldu benimkisi,
Mahkûm edilmişçesine, yok oluşumu izliyorum.
Sonra;
Karartıyorum bûtûn benliğimi, savruluyorum ordan oraya ,
direniyorum ama olacak gibi değil ki, olmadî da zaten,
Sonra;
Parçalara ayrılıyorum her biri bir yana savruluyor , direniyor
Ve sonunda kaybediyordum.
Ìšte dalından kopartılmış bûtûn sarı hüzûnlü yapraklar gibiydim...🍁