0 annemin babamın gözünün içine bakamıyorum. bi yerden karşıma çıkacak diye ödüm kopuyor, birine anlatacak diye ömrümden ömür gidiyor. aylardır ben bunla mücadele etmeye çalışıyorum, bunu hak edecek ne yaptım başıma geldi, kime ne zararim dokundu başıma geldi diye düşünmekten kafayı yedim. aileme anlatsam tepkileri ne olur, beni affederler mi, bunla yaşayabilecekler mi, mahalle baskısı ile başa çıkılacak mı, mahalle baskısı ile ne kadar sure ayakta kalabilirim, suçlu gibi damgalanmak ve ne yazık ki. adalet yerini bulacak mi ceza alacak mi? bunları düşünmediğim tek bir an saniye bulunmuyor. ya babama bsey olursa öğrendiği zaman yada anneme o zaman ne yaparım. intiharı da düşündüm ama aileme kıyamadım acı çekmeleri ölümü yaşamalarına sebebiyet vermek istemedim. sevdim inandım güvendim ve istismar edilip tecavüz ile sonlandı. o an hicbir şey yapamadım savunamadim koruyamadım engel olamadım yapamadım; hiç birsey olmamış gibi giydirip evimin kapısına bıraktı gitti ve yine aradı cvp vermedim. aylardır ben bunu yaşıyorum yaşamaya çalışıyorum ama başaramıyorum Rabbım kimseye bunu yaşatmasın.