0 Bir aydır psikolojim bozuldu ne yapacağimi bilmiyorum... anladımki en büyük çaresizlik yine çaresizlikmiş. Yolculukta tanıdığım bi kızın hayat hikayesi beni mahfetti kendimi bir film içinde hissettim. İzmir'den bingöle kadar ağladım kendi derdimi unuttum ne hayatlar var yaa... düşünsenize cok geniş bir aileniz var ve hepsi birer birer intihar ediyor en acisida 22 yil her birini kaybetme acisiyla yasiyosunuz ve 22 yil sonra gercek aileniz olmadigini öğreniyorsunuz ve yeni ailenizi bulduktan sonra hepsni bi kazada kaybediyorsunuz tam o anda hayatinizin bitiş noktasi diye dusunuyosunuz ve sizi daha buyuk acilarin bekledigini farkinda bile deilsiniz. 1 aydir agzimdan off kelimesi dusmedi demem oki bu sayfada paylaştiginiz küçük acilari(aldatilmak) paylasip guldurmeyin hepinize iyi hayatlar, şev baş