2 "Olur olmadık zamanda yazıyorum sana bir evin cam kenarında, tek başıma. İnsanların telaşı gürültüsü sağ yanımda ve benim sol yanım yine sana ait yadırgama beni. Yaşamaya savaşıyorum burada. İnan gidenlerin arkasından küfretmeden susmak ayrılığın adaletsizliğine karşı durmak hiç kolay değil.  Özlemek kanserle birebir... tek farkı yani özlemek hastalığına kimsenin saygı duymuyor oluşu. Oysa insanlar bilmiyorlar ben , özlediğim insanı her hücremde hissediyorum . Yemek yiyor fakat kilo veriyorum tıpkı emek verip seni kaybettiğim gibi . Epeydir seni anlamaya çalışıyorum . Seni anlarsam bana neden güvenmediğini bir çırpıda herşeyi bitirdiğini bulurum diye umuyorum. Bir cevap bulsam ertesi sabaha , senin kadar gamsız uyanamaz mıyım ? Ne dersin ? Yaşamaya savaşmak uğruna , denemez mi ???
=》 V.... K. 《=