0 Kendini sevmeyen, kendine saygı göstermeyen insan, karşı taraftan hiçbirşey beklememeli, sevgi ve saygı adına.. Özgüvensizliğin kıskacında boğulan, depreşen duygu ve düşünceler bütünlüğünün, apansız bir mücadele vermeksizin ayakta duracağı mutlak bir yanılgı.. Herşey ama herşey bireyin kendisinde başlar, kendi "öz" iradesi belirler kişiyi... Bu yüzdendir ki, bin yıllardır "kendini bil" ilkesi, yaşamsal vede karakteristik bir ilke oluvermiş. Kendi özsel gerçekliğini bilmeyip dışa vuramayan, sadece içgüdüsel bir hayvan olarak kalır. İnsani özellikler taşımanın dışına çıkan kişilikler, yok olmanın eşiğindeler her defasında. Ve belkide türlerin devamı ayrıntısında ki devasa varoluşçuluk, bunların uyumsuzluğuyla bir üst mertebeye ulaşmanın tadı, daha bir müthiş oluyor... İnsanlar, kokuşmuş fikirlerle bir yere varma çabasındalar, oysaki insan aklı sadece ileri odaklanmış bir çarklı mekanizma gibi. Önüne geçilemez bir hızla ilerleyen nehirsel bir akış, olağandışı bir detay.. Sadece paslanmasına engel olmak kafi ! Evet, azıcık merak vede bir bütünen heyecan olsa -tıpkı çocuklar gibi- herşeyin üstesinden daha taze ve daha genç gelebiliriz.
Farkında mısınız ?
Artık insanların gözleri, sevdiceğinin gözlerine bakarak değilde, cepteki para yada bankadaki dijital rakamlara fal taşı gibi açılır olmuş. Ne zaman böyle olduk, neden böyle olduk, kim bizi böyle yaptı, bizmi, yoksa başkaları mı ? "Özgür insan"ın tanımını yapamayan bir bireyin, ağzından çıkan özgür-lük-çü- söylemler ne kadar gerçekçi olur ki ?
Nedir özgürlük ?
Nedir yaşamak ?
Nedir sevgi, saygı, aşk ?
Nedir hakikat ?
Nedir özgür insanın tanımı ?
