0 nerede kalmıştık?
üzülmüştük demi, ağlayıp; neden? diye sormuştuk Allah'a . “neden ben?” “ben bunu hak edecek ne yaptım?” hiçbirinin yanıtını alamadan uyuyakalmıştık. hatırlıyor musunuz?
sabahına hiçbir şey olmamış gibi uyanmıştık. sanki dün ölmüştük ve bugüne farklı bir kişi olarak uyanmıştık.
bir anda artık olmadığı aklımıza gelmişti ve kabullenememiştik. olamaz diyerek bir çaresizliğin içine sürüklenmiştik.
sürüklendikçe, yaralanıp yaralarımızı sarmak yerine daha da deşmiştik. ama hatırlarsanız bunu biz istemsiz yapmıştık. hiçbir suçumuz yoktu. şuan bunun farkındasınız değil mi?

3 Ela gözlerime dağılmış hissizliğim kamçılıyordu hiç acımadan. Bu sabah dinç uyandım bir miktar. Bir kaç haftanın birikmişliğinin üstesinden geldiğimi düşünüyorum. Günler ne kadar zahmetli geçse de pes etmeyi öğretmediler işte bana. Sevdiğim insana saksıda çiçek götüremedim ben hiç, solar da üzülür diye. Öldürmeyi tercih ettim. O güzel papatyanın boynunu koparıp sevdiğime götürdüm. Katil bendim, katilin mutlu ettiği koca bir kırgınlık. Çarpma işlemindeki sıfır gibiyim bu aralar sonucum hep sıfıra eşit gittikçe de sıfırlanıyorum. Başka bir ruh haline bürünüyor az buçuk değişiyorum. Bir şekilde alışabildim bir çok şeye. Bağlı olduğum halatı koparıp özgürlüğüme kızgın kızgın yürürken... Kendi kurduğum oyunumda ilk sobelenen ben oldum. Dengemi kaybettim ve biraz yoruldum sanırım. Şimdi mesafelere kafa tutuyorum. Mesafe insanı olmama rağmen...

3 Ben bana yapılanları unutmadım. Bi zahmet yapanlarda unutmasın.
Gün olur devran döner gibi bir hesabım yok zira Allah var problem yok. Kimsenin göz yaşları uzerine mutluluk kurulamaz. Temel su alırsa o mutluluğun daim olması gibi bir ihtimal mümkün değil olmaz. Elbet Yıkılır! Neydi ? "Kimsenin ahı kimsede kalmaz!" Kimseye hakkımı helal etmişliğim falan yok. Ayrıca benim ne yaparsa yapsın kimseye çiçek uzatmak gibi bir niyetim de yok. Beni ağlatanların mutlu olması gibi bir dilegim neden olsun, hemen şurda kırılmış bir kalp var, taş yok! Hakkımı helal edip, kimilerini güzel hatırlamak isterdim ama dur bakıyım kalbime, maalesef hiç umut yok!