20 İnsan, sevdiklerinin özetidir.... 💕

20 Kadınları mutlu etmek zor değildir aslında,
Yeter ki samimi olun onlara.
Çiçek almayı unuttum değil; param yoktu diyin mesela.
Aldığınız çiçekler değildir onları mutlu eden,
Duygularınızı somutlaştırıp kalbinizi ellerine bırakıvermenizdir yüzlerindeki çocukça tebessümü ettiren.
Ve kalbinizin çiçeklere dönüşmüş halidir onları güldüren.

25 "Muhabbet etmeyi çok sevdiğin biriyle artık iki kelime etmemek de gurbettir..."

19 Bir ağlayanı;mendil uzatan..
Bir düşeni; omuz verip kaldıran..
Bir hırçını;yanında olduğunu hissettiren..
Edepsizi, hayâlı olan..
Bir kötüyü;herşeye rağmen iyi olabileceğine inandıran..
Kendini bırakanı, kendine tutunan..
Bir yoksulu;asıl zenginliğin gönül olduğunu gösteren..
İçine atanı, sükût etmesini iyi bilen..
Bir kaybolanı;güzel yerlerde bulduran..
Cimriyi, cömert olan..
Bir yenilmişi;asıl galibiyetin nefse olmasini anlatan..
Çirkinliği; güzellikle hizaya sokan..
Kuruyan bir çiçeği,tekrardan filizleneceğine inandırıp ona gübre olan..
Bir mutsuzu, küçük şeylerle mutlu etmeyi başaran..
Döküleni, toplanmaya gayret eden..
Bir yarayı, aynı yaradan muzdarip olan..
Vazgeçemeyeni, vazgeçen..
Bir acıyı, merhametle dokunmayı başaran "iyileştirebilir.."
Çünkü dünyanın herkesçe bilinip bazı kimseler tarafından uygulanan insani kanunudur.
"SEVGİ İYİLEŞTİRİR"
Sevdiğini değil de sevilmediğini unutmazmış insan..
Tüm benliği ile zahmetini içtenlikle sergileyene de rahmet vardır.
Birine tüm samimiyeti ile dokunan olmak..
Biriyle yola tutunmak..
"O dahi Nasip.."

21 "Balkona çıkıp artık gökyüzüne bakmak yerine o yükseklikten yere uzun uzun baktığında anlayacaksın hiçbir şeyin yolunda olmadığını..."

22 "Bir çocuğun elinden kayıp giden balon olup insanlardan uzaklaşmak isterdim..."🎈🎈🎈

20 “Seni görmek gibi bir kaygım var. Görsem sevgimden öleceğim, görmesem hasretimden.”

24

İnsan içini dökmek istiyor, birine birilerine ama gelin görün ki dökülenleri toplamak zor geliyor. Dertlerimi tek tek ‘geçti artık’ deyip üstünü çizmek istiyorum.
Bir tek dertlerimi sahipsiz bırakıyorum, benim değilmiş gibi hiç bana ait olmamışlar gibi yapıyorum.
Bu bile zor geliyor, dertlerim üstümde eğreti duruyor; gözyaşlarım nafile ..!

00.28

18 Dedim ki:
Ben şimdi nasıl anlatayım onu düşündüğümde sol kaburgalarıma giren ağrıyı?
Ne zaman hayale dalsam onsuz olacak diye kursağıma dizilecek hevesleri?
Başka nasıl anlatılır ki, özlemin yol yordam bilmeden ortalıkta burnumu sızlatıp beni ters düz ettiği?
Kendimden bilirim, nice çocuk ağlar, düşen bir insanın kalbinde..
Hem ne çocuklar vardır, dizleri yara bere..
Boğazıma dayanıyor arada, "ben sana küsüm" demek istiyorum;ama yok, onu da gömüyorum her cümle gibi ömrümün tozlu sayfalarına..
Yarımım, bir o kadar da kırgın.
Eksiliyorum, anlamsızlaşıyor günlerim gözümde..
Şekerden bir evin dışında kalmış gibi..
Körler ülkesinde ayna satmak kadar yorulmuş gibi..
Anahtarı bulunamayan bir kapı gibi..
Pişmanlık közünde kaynıyor gibi..
İçim suyu bitmiş dipsiz bir kuyu..
Engerek nefse takılıp uçurumun kıyısına sarmış misali..
Gidemiyorum geçmişimden, hazmetmek dertli bir kitap..
Demem o ki;ne ben anlatayım ne de siz insansız hava sahası ile beni yorun..

22 “Gözlerim biraz yorgun.

İçinde bekleyişler, bekleyişler, bekleyişler, bekleyişler, bekleyişler.”