13 🍒İzliyorum.Görüyorum.Birbirinden hoşnut olmayan insanların çeşitli yüzleriyle hiçbir şey olmamış gibi sırf zaman geçirmek için birbirlerine yaptıkları serenatlar,sanki birbirleri için fışkıran pozitif enerji..Beni bayağı düşündürüyor.
Her insanda olan bu saydığım çirkin meziyetler,artık benim için bir anlam taşımıyor.Belli bir yaşa geldim.Ergenlik ve biraz üstü düşünceler bunlar.Siz hala bunları yanınızda tutuyor musunuz?Yoksa hala o kadar sarsılmadınız mı;onlar hala sizden dökülmediler mi?Hala geçmişle yaşayıp gelecekteki kendinizden ne bekliyorsunuz?Birbirinizi sevmiyorsanız bu şakşakçılık neden?Neden hiçbir şey olmamış gibi iltifatlar,iltifatlar?.Şundan emin olun ki size ne hissettiriyorsam ben oyum.Peki siz ne hissettiriyorsanız o musunuz?

20 Bir yerde okudum, şöyle diyordu;
"Yaşananlara bir anlam vermekten yoruldum.
Kim kimi destekliyor,kim kimi neden vuruyor, kim niçin direniyor,kim iyi,kim kötü...
Bu bulanık dünya, bulanık insanlar çok yorucu.
Umudun ve iyi niyetin, gördüklerini ve yaşadıklarını yıkayıp temizlemiyor ne yazık ki.
Her şey insanı kalbinden yaralıyor.
Kendimi 1970'de Ankara'da ondan fazla arkadaşıyla kavgaya gidip,tek başına dövüşen ve dayak yiyen Cahit Zarifoğlu gibi hissediyorum.
.
Ne kadar da 'Ben' i anlatmış diyesim geldi..
Yolum izim, yaşım ömrüm çetin bir zamana çattı, belli..
Yaşadım;
"Birlik"te "ayrılık" var, bir de "ayrılık"ta "Birlik"..
"Yakın" olmak ile "beraber" olmak, başka şeyler.
"Uzak" olmak ile "ayrı" olmak arasında da dağlar kadar fark varmış meğer.
Gördüm ki;bazen konuştuğunu sandığın kişi, bir bakıyorsunuz ki çevrimdışıymış..
Bazense bağlantı koptu sandığımın kopmamış olduğuna şahit oluyorum..
Anladım ki, perde temelli kapanana dek, her hâle rastlamak mümkün..
Pergelim kırık, ayağım kayık, gönlüm buruk.
Bu hâlimle sevecekseniz beni..
Çağırmak istedim içimden bir an..
Rızkıma ortak olacakları..
Fikrime destek olacakları..
Gönlüme yoldaş olacak olanı..

19 Herkesin “sen” gibi sevmesini bekleyemezsin.
Gerçekten “sevmeyi” biliyor mu karşındaki ?
Gerçekten “empati” kurmayı biliyor mu karşındaki?
Gerçekten sevmemişse, sevilmemişse, tatmamışsa nerden bilsin ki “sen” gibi sevebilmeyi . .
Beklentilerini karşındaki kişiye göre belirle.
Ne az, ne çok . . Orta karar.
Dengede olsun. ⚖️
Unutma yaşadığın hayat seni yoruyorsa bil ki;
olgunlaştırıyordur . . 🌳

20 Ay tabii, diyorum. Tabii ki geçti gitti. Geçti gitti demiyorum ‘tabii ki’ diyerek geçip gitmesinin en tabii şey olacağını ve benim bunu çoktan kabul ettiğimi belirtiyorum. Üzerine basa basa.

Selam , ben büyüdüm anne!

İçimden geçenleri saklamayı öğ - ren - dim.
Kabullendim. Yürüdüm.

02:29

24 Eskiyoruz .. Bir kitap gibi rafa kaldırılmıyoruz ama çehremiz her günün anısını bir kırışıklık olarak filketeliyor simamıza.
Gidiyoruz üstelik gitmek istemeye istemeye gidiyoruz.. Veda ediyor birileri birilerine..
İstemeye istemeye eller uzaklaşıyor hak güne kadar..
Gönülde bir acıyla yaşıyoruz hep..Ya giden sevdiklerimiz için yada "Ya giderse "korkusu için..
Peki ne yapmalı?
Bu dünyanın imtihan dünyası olduğunu kavramaktan geçiyor her şey..
Evet" bu kadar basit " miş gibi duran bu fiiliyat malesef ki çok zor. En önemlisi kendini samimiyetle Allaha adaman gerek. Gerek ki bu dünyanın yaratılma sebebini bilelim. Neden 80-100 yıl yaşayıp ölüyoruz neden sıkıntılar yaşayış sınanıyoruz.. Bunları bilirsek ve buna iman edersek işte o zaman dünyanın sadece bir sınav kağıdı olduğunu ve sevdiğimiz insanlarla sadece tanıştığımız bir mekan olduğunu anlarız.

26 Sadece iyi misin sorusu bile iyi gelebiliyor insana. Her ne kadar gerçeği içinde gizleyip,zorla tebessüm etsede "iyiyim ben" diyip, içi ağlasada... O soru iyi hissettiriyor.

26 İnsanlara kendimi zorla sevdiremeyeceğimi öğrendim. Yapabileceğin tek şey sevilebilecek biri olmak. Gerisi onlara kalmış... İnsanları ne kadar düşünürsen düşün, Onların seni o kadar düşünmediklerini öğrendim. Güven elde edebilmek için yılların gerektiğini, Ama yok etmek için saniyelerin bile yettiğini öğrendim. Önemli olanın hayatındaki ,eşyaların değil, Hayattaki kişilerin olduğunu öğrendim. Insanin ancak 15 dakika çekici olabildiğini, Ondan sonra alışıldığı öğrendim.

20 Sessizliğimden, sensizliğine kadar özlüyorum seni... ☄

21 Bir toz zerresiyim, rüzgarla savruluyorum; ordan oraya.
Ayaklarım yere sağlam basamıyor, bu yüzden suçluluk duyuyorum.
Özür diliyorum kendimden, binlerce kez...
Savruluyorum peki;
Ne zaman duracak bu rüzgar nereye savruluyorum?
Yağmurdan kaçarken doluya mı yakalanıyorum?
Gidiyorum bir yere, bilmiyorum işte.
Ben bir toz zerresiyim, belki;
Belki denizin kumu olurum,
‘Su gider kum kalır’ dediğim yürekler olur 💫

22 En çokta ne üzüyor beni biliyor musun , ona gittiğim yollardan tekrar geçiyor olmam.Gide gele ezberlediğim yolların; sokaklarını, bahçelerini gözüm kapalı buluyorum. Artık kalp kırıklarının olduğu caddelere giderken ayaklarım acıyor. Anlıyor musun ? Anlamını beklemiyorum, kimsenin anlamasını inan beklemiyorum sadece içimi dökmek istiyorum. En çokta ne istiyorum biliyor musun, kalbimi kıran caddelere gittiğimde artık oralarda Gül bahçesi olsun, yıldızlar kayıp onun kalbine ilişsin istiyorum. Anlayacağın ben gidip gelmekten usanmadım; o yolda çiçek bahçelerinin artmamasını görmekten usandım.
Gelip sen çiçek eker misin?
Belki sevdiğim yürek utanır kendi yapamadıklarına ..!
🌹
🍃