0 Ellerim buz kesti, yine kamburlaştım, yazılarında kendimi aradığım aklımdan çıkmıyor, o caddeden geçemeyecek kadar utanıyorum, kaç yıl oldu, deniyor muyum gerçekten, niye hayatımda stabil kalamıyorlar, beklentilerim beni yiyip bitiriyor, herkes benim gibi olamaz ki, iyi hissetmiyorum, yoğun bir gün geçirdim onun etkisi mi, neden çok soğuk ve yalnız hissediyorum oysa konuşacağım ne çok insan var, hem beni sevdiklerini de hissediyorum, hislerime güvenirim, gerçekliğe küsüm bu aralar, konfor alanıma da aşığım, susmak istiyorum. Ya da bu zihinle yaşamaya alışmam lazım çok kararsızım ben, neyin doğru neyin yanlış olduğuna bile cevapsız kalabiliyorum. O yüzden yönetildim, o yüzden bu haldeyim sanırım...