0 Onunla tanışmamız sosyal medya üzerinden olmuştu. Başlarda sevmemiş, ilk görüşmede de kaçıp gitmek istemiştim yanından. Ama tuaf bir yanı vardı, tuaf ve ulaşılmaz. Çıkma teklifi ettiği zaman kabul ettim sonra. Beni ilk, yurda bırakırken öptü. 2. Haftamız da. Hissettiğim duygu o zaman haz olmamıştı. Mutluluk olmuştu. Tavan düzeyde yaşamıştım bunu. Sonra ayrıldık. Ama beni bir gün canlı müziğine davet etti. İki arkadaşım la gittim. Müzik bitene kadar baktığım tek yer gözlerinin içiydi. Bu böyle 1.5 sene devam etti. Yaşadığım şey karşılıksız ama tavan düzeyde bir mutluluktu. Neredeyse tüm okula anlatır olmuştum onu. Tüm arkadaşları bilirdi beni. Neden böyle saçma davranırdım anlayamasam da sanırım benim ki bir yerlerden hayatına sızma çabasıydı. Takdir edersiniz ki karşılık almadı. O gitti .Şimdi 5. Senesindeyim yasımın. Ama hala gözlerim arar onu bazen gördüğüm biri yakını mıdır diye düşünürken bulurum kendimi. Ben onunla anladım tabii. Bazı şeylerin yerini birçok şey bile doldurmazmış. Yaşadığım ne bir heyecandı. Ne çıkar ilişkisi. İstediğim tek şey de onun beni görünce gözlerinde gördüğüm tebessümdü. Ne çok acı yaşarmış bir insan. Üzerinden 5 yıl bile geçse ne çok yanarmış canı. O. Cafenin yeri ayrıdır bu yüzden bende. Ne zaman gitsem hissettiklerim mezarlığa ansızın girmiş günahkar gibi... Hangi sesi duysam kulağım da onun şarkılarının sesi.