0 gün doğumuna az kalmıştı
gökyüzü masmavi, kuş civiltıları
serin bir rüzgar, o kadar masum o kadar yalnızdı ki gökyüzü bir an ağlayacak diye bekledim uykum kaçmıştı, bilmem sabahın
kaçı
gözlerim nemli, kupkuru dudaklar
ruhum dağınık ve hasta bedenim yorgun ve kirli
ölüm döşeğinde gibiyim seni beklerken seni beklemek, ölümü beklemekten
daha acı ve daha zor bilmem belki ölsem bu kadar acı
çekmem
nefes alış verişlerim duyuluyordu ne
garip
yaşamak bana ağır gelmişti o kadar şey birikmiş ti ki içimde
savuracak yel bulamıyordum
fikrimin her köşesinde binlerce sen başa çıkamıyordum yalnız başıma
bir görsem inan yenik düşerdim
seni sana anlatmak isterdim
Dilimin ucunda binbir cümle kuracak kimse yok ki anlatayım haykırsam da seni her bir yana ne güneş anlar beni nede gökyüzü velhasıl kelam yine sabah oldu yine senle konuşup geceyi bitirdim yine sevdim seni, sen olmadan....!HB