16
Derince nefes aldım. Yataktan kalkarken bedenim .. Üzüldüğüm ne varsa ben ölene kadar uyusun istiyorum mümkün mü Allah'ım? Fazlaca yorgunluk ve bitkinlik yaşıyorum ve biliyorum HADDİME DEĞİL ..Adım attıkça yaşam sürem saniyelerle azalıyor. Her göz kırpmamda daha da kırışıyor yüzüm. Dönemiyorum geriye. Daha attığım adımın gerisine bile dönemiyorum. Hayatta en acı şey "zamanın geçmesi ve bunun farkına kayıplardan. yıkıklardan sonra varmamız"....
Pencerede güneşin gelmesini engelleyen kalın perdeyi sona kadar iterken ve tül perdeyi aralarken .. pencereyi açıp aralıktan sabah "sokak kokusunu" alırken... Aynaya baktım uzunca. Burası özlem dünyası. Hep birilerini kaybediyoruz.
Bazende bazı duyguları kaybediyoruz. GÜVEN gibi.. SAMİMİYET gibi.. Birine kaybettirdiyseniz geri gelmesi zor olan. Kendinize karşı kaybettiyseniz geçmiş olsun..
Yıkmayalım birbirimizi. Sevmiyorsak birini onuda kırmayalım uzaklaşalım... Üzülüyorsak ve inciniyorsak bir yerlerde gidelim oralardan.. 60-70 yıllık bir ömür yaşıyoruz harcamayalım birbirimizi... Birileriyle vakit geçirirken mutlu olduğunuz zamanlar ve üzülüp incinidğiniz zamanları ayrı kefelere koyduğunuzda incindiğiniz kefe daha ağır geliyorsa barınmayın oralarda. Oralar sizin gönül yerleşkeniz değil...
Sizi incitmekten ödü kopan insanlara hicret edin.. Etmeye mecaliniz yoksa kendinize bir Hira bulun. Ve bir süre orda kalın.