0 Bakın ilk defa buraya birşeyler yazmak geldi içimden bilmiyorum belki artık içime sığamadığım için belki bu kadar hiç olmaktan yorulduğum için yaklaşık 20 yıldır yaşiyorum hiç bir insana çarpmadan yaşadım yani herhalde yaşadım diyebiliyorum sadece.. dibine kadar yalnız kaldım hiç kimseye değmeden belki beni fark etmeyen onlar oldu belki kendimi fark ettirecek biri olmadım olamadım hiç bir zaman bilmiyorum bu kısmını, son zamanlarda anladığım tek şey şu insan asla yalnız başına yaşayamaz bu dünyada ne yaparsan yap bir yerde tıkanıp kalıyor her şey nefesin kesiliyor boğulacak gibi oluyorsun hissizleşmiyorsun ama kaskatı kesiliyorsun bedenin, ruhun, tanrın bile buz gibi oluyor boşluğun rahmine giriyorsun çoğu kez ölmemek için çırpınıyor debelenip duruyo insan cok uzattım farkındayım diyeceğim şu ki dostlar birbirinizi sevmeye bakın en azından birilerini sevmeye.. nesnelere tapmayın sanal şeyleri fazlaca umursamayın dışarda kısmende olsa canlı bir dünya hala var hala bir umudunuz var ve sevginize layık birileri muhakkak vardır..
iyi davranın kendinize