6 sigarasinı bi önceki sigasıyla yakan adamları her zaman çok dertli sanmayın belki çakmağı son kez çakmıştır. belki bir daha ne zaman ateş bulacağıni bilmediği için bi sigara daha yakıyordur.
6 O değilde benim anlayamadığım şey şu millet niye bir birine söylemek yerine buraya saçma sapan yazılar yazıyor oysaki gidip konuşmaları daha samimi olmaz mı kaldı ki gidip konuşurlar ise kaybedecekleri hiçbir şey olamayacak en fazla ret edilirler onunda pek bir önemi yok zaten en fazla iki gün sonra başka bir kızdan hoşlanırlar bana bu konuda kızan olabilir ama inanın öyle kişilikler de var iki günde bir başka bir kız veya erkekten hoşlanan tipler de var neyse bu kadarı yeterli bence haydi selametle ....
6 Sonra ne oluyor biliyor musun? İnsan hissizleşiyor, duygusuzlaşıyor herkesi her şeyi boşveriyor. Hayallerinden umutlarindan vazgeçiyorsun. Dedim ya her şeyden herkesten. Sonra ne mi oluyor? Hiç bir şey. Mutsuzluğun dibini yaşıyorsun. Ne olursa olsun eskisi gibi olmayacak hiç bir şey...
6 Hayat bu ya illa ki vuracak seni bir yerden kıyıdan köşeden o dertten bu dertten bulabildiği her yerden çırpınacaksın yapabilirim bu kez kurtarabilirim diyeceksin ama yine kanadın kırılacak yere düşeceksin insanın fıtratında vardır hırs yine yelteneceksin ben yaparım diyeceksin ama bu kez farklı bir yerden darbe yiyeceksin kah sevdiklerini kaybedeceksin kah kendini belki de gözünden bile sakındığını ama hiç bir zaman anlamayacaksın ki kader bu kesmiş bir kere biletini karanlık ve yanlız kalacak hayallerin zorlama yazılmıştan ötesi olamaz tıpkı berisi olmadığı gibi şimdi bana sorarsan derim ki uçabiliyor isen tadını çıkar çünkü yarın şansın olmayabilir...
6 Çok yoruldum artık. Hemde çok. Hep bir olumsuzluk karşısında tek başımayım. Kendimle savaşlarımın sonu yok. Hep çelişkiler içindeyim. Hep yenilgi hep mağlubiyet. O kadar çok sıkıldım ki. Sadece aşktan sevgiden değil.. Sevip sevilmemek ayrı.. Ama tüm hayatımdaki eksilerden bunaldım artık. Hiç birşey için gücüm yok takatim yok. Yalnızlık da sıktı. Yanımda hissetmek istiyorum birilerini. Şöyle ağladığımda gözyaşımı omzuna silebiliceğim birileri. Gece yastığa başımı koyduğumda gözyaşıyla değil de yüzümdeki tebessümle uyumayı. O kadar çok istiyorum ki bunları. Yüreğim yorgun. Halsiz. Bitkin. Hep yarıda bırakılmışlık hep çaresizlik. Hayat ve yaşanılanlar, en azından yaşadıklarım o kadar yıprattı ki beni. Her defasında ömrümden ömür gitti. Kimsede bilmedi. Kimseler bilmedi ne çektiğimi. Neden ağladığımı. Önceden korkuyordum şimdi ise bir şey hissetmiyorum hayata. Yoruldum. Tükendim bittim. Kendime bile kalmadı ben. Kim bilir belki de hayatımdaki tüm artılar gittiğinden! Sizde öyle hissetmiyor musunuz??? Bir tek ben mi böyleyim??
