0 Ruhumun bedenimde can çekişmesi cümlesini hiç kurmamıştım bu geceye kadar, Sebepsiz bir acı, anlamlandıramadığım ardı kesilmeyen göz yaşlarım, Uykulu, gözü yarı açık bir yaşam, etrafımda yüzlerce insan, kimisi ailem, kimisi arkadaşlarım ,sevdiklerim yine de nedense onların anlamayacağı bir dünyadayım sanki,
Anlatsana diyorlar , anlatmak neyi anlatabilirim, Hiç olduğum hissini nasıl kelimelere benzeteyim? Sebepsiz ağlamayı, uykusuz sabahlar etmeyi, Nedensiz bir çok şey, Belki nedenlerinden korkuyorum, sanki ruhum işgal edilmiş, İnsanların yaşamları boyunca destek sistemleri vardır. Aile gibi , arkadaş gibi, çocukluk gibi, eğlence gibi, yaşanılan bütün güzel anılarımızla bizleri ayakta tutan bir sistem icindeyiz. Ve benim bütün destek, enerji, duygusal ( mutluluk, sevinc, heyecan) sistemlerim çökmüş gibi,
Siz anladınız mı? beni anlatabilemedim ki kendimi değil mi?
