1 Merhaba dün bir itirafta bulunmuştum. İç sıkıntısı yaşıyorum hiçbir sebep yokken bunalıyorum. Sanki duvarlar üstüme üstüme geliyor ölüm o an çok yaklaşıyor bana. Bazen dayanamayınca keşke ölsem diyorum allah affetsin. Keşke kelimesini çok kullanmışım doğru, muhtemelen yazdığımı hiç okumadan paylaştım. Belki bir nebze de olsa rahatlarım diye. Dışardan bakılınca çok kafa dengi üstelik hiçbir sıkıntısı olmayan bir insan gibiyim ama içten içe çürüyorum. Çok arkadaşım yok yalnızca samimi olduğum 2 kişi var ve çok seçiciyim. Ama çok pişmanım şimdi çevremi daha geniş tutsaydım ve bir sürü güzel insan biriktirseydim. Size de sormak isterim arkadaş edinebileceğim etkinlikler alanlar iş vs gibi yerleri önerir misiniz. Yalnızlık ve iç bunalım beni öldürüyor.