0 Muhtemelen sana yazdığımı bilmeden okuyacaksın bu satırları. Yada denk gelecek, bir yabancıya yazılmışçasına okuyacaksın. Ben gidiyorum artık. Gidişim bu sefer öyle buruk ki çok kırdın beni. Çok yalan söyledin. Bunun farkına vardığım zaman kalbim çok kırıldı. Ama sana yine doğru rota olmak adına herhangi bir yanaşmam olmadı. Çünkü senin farklı sorumlulukların vardı. Hani; uzaktan geçerken tam karşı tarafta beni izlediğini bilmem bile mutlu olmama yetiyordu inan. Ama sen bana tuzak ben sana yasak... Gidiyorum bugün bu şehirden. Sen ailen ile mutlu olmaya bak. Zaten yalanlar üzerine kurulmaz hiçbir mutluluk. Ben seninle bir zamanlar mutsuzluğa da hazır olsam; buna dahi hakkım olmadığını öğrendim. İçme artık. Ailenden başka kimseyle de görüşme. Umarım hak yolunda sağlam adımlar atarak geleceği temellendirir; iki kızını ve eşini bağrına basarsın. Beni çok kırdın söylediğin yalanlar ile. Ama olsun. Kötü de olsa bu da tecrübe olarak kalsın bende. Senin dostluğunu hep özleyeceğim. Bingöl'den giderken; bir yanım hasret bir yanım esef kokuyor bilmiyorsun. Çünkü bunları sana anlatmaya dahi hakkım yok. Dün göz ucuyla baktım; göz kenarlarına bir yorgunluk yerleşmiş. Bir bıkkınlık. Hayatı sev. Herşeye rağmen sev. Tüm yaşattıklarına rağmen gelip seninle vedalaşmayı inan istedim. Ama yapamadım. Çünkü hakkım yoktu. Şimdi buruk bir acısın her zerreme işlemiş. Umarım benden özrünü karını çok severek dilersin. Mutlu ol