0 Bu günlerde böyleyim. Sığınacak bi affım bile yok. Hata yapmadım ama ne kadar doğru yapıyorum orası da şüpheli. Giderek bitiremiyorum yolları, yoruldum da artık. Uzansam diyorum bir taşa dizlerin diye, dizlerinin yerine yaslayamıyorum başımı taşa. Ne zaman gözüm kapalıyken hâyalini düşünsem hep gözümü açtığımdaki gerçeklerden korkuyorum. Tembelleşiyorum böyle olunca da, sürekli bi uyku hâli, sıkılgan ve eğretik birisi oluyorum. Bilmiyorum, özledim öyle işte; Sesini duymayı, iyi geceler yazmanı, espirilerime gülmeni, özledim öyle. Atamıyorum da içimden. Napıcam kafamdaki seni ben? Hergüne bi hırsla uyanmak, içten içe insanlara sinirli olmak.. bana göre eğlemler değil ki bunlar. bana göre değil bunlar. İyi hissetmiyorum işte, sana da bir şey anlatmak istemiyorum ama yine de sor sen. Merak et beni. En azından üzüldüğümde, senin olmadığını bilsem de beni merak edişlerin tesellim olur benim. Bununla da yetinebilirim ben. Bak öyle aman aman sevgine de ihtiyacım yok, ufacık tebessümüne bin şükür güzel insan.