18 Dedim ki: Ben şimdi nasıl anlatayım onu düşündüğümde sol kaburgalarıma giren ağrıyı? Ne zaman hayale dalsam onsuz olacak diye kursağıma dizilecek hevesleri? Başka nasıl anlatılır ki, özlemin yol yordam bilmeden ortalıkta burnumu sızlatıp beni ters düz ettiği? Kendimden bilirim, nice çocuk ağlar, düşen bir insanın kalbinde.. Hem ne çocuklar vardır, dizleri yara bere.. Boğazıma dayanıyor arada, "ben sana küsüm" demek istiyorum;ama yok, onu da gömüyorum her cümle gibi ömrümün tozlu sayfalarına.. Yarımım, bir o kadar da kırgın. Eksiliyorum, anlamsızlaşıyor günlerim gözümde.. Şekerden bir evin dışında kalmış gibi.. Körler ülkesinde ayna satmak kadar yorulmuş gibi.. Anahtarı bulunamayan bir kapı gibi.. Pişmanlık közünde kaynıyor gibi.. İçim suyu bitmiş dipsiz bir kuyu.. Engerek nefse takılıp uçurumun kıyısına sarmış misali.. Gidemiyorum geçmişimden, hazmetmek dertli bir kitap.. Demem o ki;ne ben anlatayım ne de siz insansız hava sahası ile beni yorun..
