5 Nasıl yazacağımı nereden başlayacağımı bilmiyorum... İnsanlığımdan utandığım bir zaman dilimindeyim...çocukken hep bir an önce büyümeyi isterdim.. Büyüdüm 19 yaşına geldim... Ve yaşadığım bir olaydan sonra 19 yıllık hayatıma lanet getirdim... Dediklerim Allahın gücüne gitmesin.. Ama keşke bu dünyaya bir insan olarak değilde taş olarak gelseydim...
15 Minik bir kız gördüm bu sabah. Pembe çizmeleriyle annesinin elini tutmuş kaldırım taşlarının çizgilerine basmadan yürümeye çalışıyordu. "Ben ne vakit bıraktım kaldırım çizgilerine basmayı?" Diye düşündürdü bana. Gülümsetti. Epey üzgün olduğum bir gün,akşam vakti dersaneden çıktığımı eve yürüdüğümü hatırlıyorum. Gözlerim ayakkabılarımın ucunda, kaldırım çizgilerine basmamayı alışkanlık olduğundan yapıyorum. Sonra yandım. Çizgiye bastım. Zaten canım sıkkın uğraşamam dedim. O gün inadına çizgilere basarak yürüdüğümü hatırlıyorum. Hala bazen, bu yaşımda, çaktırmadan çizgilere basmayarak yürüyorum,ama bazen. Yoksa çizgileri çocukluğumda bırakalı epey oldu...
6 MYO ve FELSEFE sizi kendinize davet ediyorum.. Ya bi yeter da😂😂. Yani madem bu kadar iyisiniz biz neden görmüyoruz. Bazen ciddi ciddi düşünüyorum acaba başka bi üniversitede miyim? Kendi kendinize itiraf atmaktan vazgeçin bi yeterin da!!! Hani diyosunuz ya seni araştırdım bilmem nerelisin adın falan filan.... Madem bukadar bilgiye erişim gücünüz var lütfen bunu başka yerlerde değerlendirin yeminle bu azmi derslerde gösterseydiniz şu an üstün zekalılar olurdunuz 😝😋😂😂...
1 Gece gece yazdırma seni. Yazmak seni , bir çocuk penrecesindeki gök gürlemesi gibi korkunç , Hastane önü çay bahçeleri kadar acıklı , paçaları çekmiş pantolon gibi gülünç ...
