12 Babasızlık öyle zordur ki ilk okulda öğretmenler sorardı babanızın mesleği nedir, ne iş yapıyor diye, ben öldü diyene kadar gözüm dolardı, yutkunamazdım, öldü diyemiyordum. Beni ayakta tutan tek şey Annem ve benimle aynı kaderi paylaşan çocukların olmasıydı, tek babasız büyüyen, baba sevgisinden mahrum kalan ben değildim. Çabuk kabuk bağladım anladım zorlu bir hayat bekliyordu artık beni, çevrendekilerin bakış açısı değişiyordu, üzülerek acıyarak bakarlardı, hiç biri umrumda değildi. Sadece çok özlüyorum.
5 "Ne kadar seviyorsun beni?"demişti. Kollarimi açsam bir çocuk gibi "Bu kadaaaaar çoook desem"az gelirdi. Çocuk degildim. Ve gögü kollarıma sıgdıramazdım. Dedim ki;farz et Ben bir "KUŞ" seni Sevmek gökyüzü.
0 Felsefe 1.sınıf 2.öğretim'de Diyarbakırlı C. Y. N. yanındaki kizin kuyruğu olmayı ne zaman bırakacaksın acaba? Ayrıca her yerde kahkaha atıp gülüyorsunuz çok iticisiniz. Bir erkek olarak size çok gülüyorum, herkes gibi.
0 Bügün hafta sonudur onu görmem mümkün değildir çünkü onunla aynı sınıftayız ancak sınıfta birbirimizi görüyoruz Ç. M. bölümündeyiz gör artık beni yakışıklı tatlı çocuk...
